υποβολιμ(ι)ότητα

η, Ν

(ψυχιατρ.-ψυχολ.)

1. η ιδιότητα εκείνου που υφίσταται εύκολα μια υποβολή

2. κατάσταση κατά την διάρκεια τής οποίας η υποβολή γίνεται εύκολα δεκτή ή εκτελείται.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. επιστημον. όρου, πρβλ. γαλλ. suggestibilite].